Biografie

Op mijn vijfde werd ik verliefd op de piano. Voor mijn verjaardag kreeg ik een kleine speelgoed vleugeltje. Het klonk niet zo als een echte piano, maar ondanks dat pingelde ik er lustig op los. Of dit vreselijke geluid of mijn gepassioneerdheid mijn ouders dreven tot de aanschaf van een echt instrument weet ik niet. In ieder geval na een jaar stond er een echte piano  en mocht ik op pianoles. Dat ik pianiste wilde worden stond voor mij direct vast. Dat dit geen gemakkelijke opgave zou worden wist ik toen natuurlijk niet.

Kunst en cultuur spelen in Rusland een grote rol en in ons kleine stadje was een flinke muziekschool gevestigd. Twee keer per week  pianoles aangevuld met solfège en muziek theorie en dan zelf thuis “les geven” aan mijn grote broer, vader en moeder. Iedereen bij ons moest eraan geloven maar vooral mijn broer speelde al mijn eerste pianostukjes.

Zeven jaar lang was dit mijn muziekschool, en na mijn studietijd zou ik daar zelf nog een jaar les geven.

Om aan de toelatingseisen van het concervatorium in Wolgograd te voldoen was het noodzakelijk om daar lessen te volgen. Elk weekend in een gammele bus over hobbelwegen 350  km. heen en de volgende dag weer 350 kilometer terug. De reistijd vulde ik met  het oefenen van mijn solfège lessen.

Na twee jaar heb ik met succes toelatingsexamen gedaan. Op mijn vijftiende begon mijn studententijd in Wolgograd en leerde ik de grote stad kennen. Het centrum dus, want deze stad met ruim 2 miljoen inwoners strekt zich bijna 80 kilometer uit langs de Wolga rivier.

Wij woonden in een studentenhuis met z’n drieën op een kamer.
Omdat je natuurlijk doordeweeks de hele dag les had moest je dus s ’avonds terug naar school om  te studeren. Regelmatig waren er concerten en examens die weinig tijd overlieten voor die zaken waar je als student ook  behoefte aan had.

Slagen kon je alleen als je de hoogste beoordeling haalde, en daar moest natuurlijk naast passie en talent heel hard voor gewerkt worden. Gelukkig heb ik de studie succesvol afgerond met een specialisatie naar begeleiding en lesgeven. De afgelopen jaren heb ik dit in Nederland aangevuld met een studie aan de Schumann academie omdat ik mijn kennis wilde aanvullen met moderne didactiek en de westerse benadering van lesgeven.

Je bent nooit uitgeleerd en mijn leerlingen zijn daarvoor de beste bron.